1997

"You Have a Point"   olie op canvasboard h62 x b82cm,   oktober 1997

Dit schilderij had ik als eerste af. Het heeft al de gelaagde structuur waar ik van hou, en het heeft ook de contrasterende technieken. Er zit zowel ruwe als fijne penseelvoering in, en er is redelijk wat toevallig en afgemeten spetterwerk. Er is ook een forse tegenstelling tussen de abstracte, puntige vormen en de realistische figuur rechts, een oude man in een regenjas. Waarom al die contrasten? Het punt is dat contrasten nooit saai zijn en de aandacht van de kijker blijven vasthouden. En wat denkt onze man? Niet veel goeds schat ik, misschien "ik ben er vandoor", want ik kon hem nog maar net op doek vastleggen voordat hij uit beeld wandelde. We zullen regenjassen, oude mannen en hoeden ook in latere schilderijen zien terugkomen. Overigens, de puntige vormen stellen geen tanden voor, of Ku-Klux-Klanleden of geologische formaties, maar gewoon abstracte puntige vormen.

"Freedom"   olie op canvasboard h54 x b64cm,   november 1997

Ik heb flink op dit naakt gezwoeg maar tevergeefs, want de ware menselijke vorm krijg ik niet te pakken. Niet verwonderlijk natuurlijk, als je zo'n moeilijk onderwerp neemt zonder eerst veel te oefenen. Sindsdien ben ik een heel stuk vooruitgegaan wat betreft anatomische studies (zie bijv. "Chubby Nude" en "Ghostly Figures"). Het interessante is dat het begin wel zichtbaar is en dat ik worstel om het goed te krijgen, maar als beginner wil ik teveel. Later zal ik de uitdaging wel aankunnen. Tussen twee haakjes, de figuur had eerst een T-shirt aan, maar de plooien bleken moeilijker dan blote borsten, dus liet ik het T-shirt maar weg.

"The Alphabet Man"   olie op doek h84 x b64cm,   december 1997

Meestal heb je een achtergrond en een voorgrond die je kunt onderscheiden in stijl, textuur, kleur, etc. In dit schilderij wilde ik ze op een of andere manier vermengen. Ik wilde de man niet voor een achtergrond zetten als in "You Have a Point", maar ik wilde hem er onderdeel van maken. Hoe heb ik het gedaan? Ik heb een sjabloon met het alfabet erop gepakt en er met de kwast overheen geverfd terwijl ik het over het doek bewoog. Ik gebruikte meerdere kleuren totdat er uiteindelijk een figuur ontstond uit het woud aan gekleurde letters. Waarom letters? Ten eerste, omdat zulke sjablonen in alle vormen en maten makkelijk verkrijgbaar zijn, en ten tweede, omdat letters bij mij als talendocent passen. Het schilderij bewijst dat bescheiden materialen best artistiek gebruikt kunnen worden om een verrassend resultaat te bereiken.

"Sic Transit Gloria Mundi"   olie en gemengde techniek op doek h65 x b85cm,   december 1997

Een schilderij van een lijk. Voor mij was het eigenlijk een oefening in diepte, perspectief, lagen verf en betekenis en techniek. Als je bedenkt dat ik vier maanden voordien nog nooit echt met olieverf had gewerkt, is dit een reuzensprong voorwaarts in vaardigheid. De achtergrond heb ik in twee sessies gedaan, waarbij ik de helft afplakte met crêpeband, zodat ik lamellen of een soort behang kreeg. Toen heb ik het lijk geschilderd, de plakletters "sic transit" opgeplakt, en het bovenste stuk zwart gespoten voor een sombere sfeer. Na het eraf peuteren van de plakletters kwam het blauw van eronder weer tevoorschijn. Toen kwam de man op de achtergrond (waarschijnlijk van de politie) die het zaakje bekijkt (over een niet overtuigende schoen die ik daar eerder had geschilderd). Daarna de wit/roze achtergrond voor de voorkant van een krant die ik in gedachten had. Het model voor de krant heb ik gehaald uit een Monty Python boek, de titel aangepast om "gloria mundi" te bevatten, en een nieuwsbericht toegevoegd over de mysterieuze dood van een als kluizenaar wonende kunstenaar. Ik heb er een kopie in spiegelbeeld van gemaakt, en die gelegd over de wit/roze achtergrond die ik eerst ingesmeerd had met acrylbinder. Zodra alles droog was en e kopieerinkt in de gedroogde binder was getrokken heb ik het papier eraf geschuurd zodat de tekst weer goed zichtbaar werd. Tenslotte heb ik gezichten in of achter het behang geschilderd. Wie het zij mag Joost weten. Geesten uit het verleden? Meervoudige persoonlijkheden van de kunstenaar? Slechts rouwenden? Je mag denken wat je wil, en de politie ook.